عبدالرزاق گلنا برنده جایزه نوبل ادبیات شد

در ساعت 13:00 به وقت محلی در 7 اکتبر 2021 در استکهلم، سوئد (19:00 به وقت پکن)، آکادمی سوئد جایزه نوبل ادبیات 2021 را به نویسنده تانزانیایی عبدالرزاق گورناه اعطا کرد. سخنرانی جایزه این بود: "با توجه به بینش سازش ناپذیر و دلسوزانه او در مورد تأثیر استعمار و سرنوشت پناهندگان در شکاف بین فرهنگ و سرزمین اصلی."
گولنا (زاده ۱۹۴۸ در زنگبار)، ۷۳ ساله، رمان‌نویس تانزانیایی است. او به زبان انگلیسی می نویسد و اکنون در بریتانیا زندگی می کند. مشهورترین رمان او بهشت ​​(1994) است که در فهرست نهایی جایزه بوکر و ویتبرد قرار گرفت، در حالی که رها کردن (2005) و ساحل (2001) در فهرست نهایی جایزه بوکر و جایزه کتاب لس آنجلس تایمز قرار گرفتند.
آیا تا به حال کتاب ها یا کلمات او را خوانده اید؟ وب سایت رسمی جایزه نوبل پرسشنامه ای را منتشر کرد. تا زمان انتشار، 95٪ از مردم گفتند که "آن را نخوانده اند".
گولنا در جزیره زنگبار در ساحل آفریقای شرقی متولد شد و در سال 1968 برای تحصیل به انگلستان رفت. از سال 1980 تا 1982، گولنا در دانشگاه بایرو در کانو، نیجریه تدریس کرد. سپس به دانشگاه کنت رفت و در سال 1982 دکترای خود را گرفت و اکنون استاد و مدیر فارغ التحصیل دپارتمان انگلیسی است. علایق اصلی آکادمیک او نویسندگی پسااستعماری و بحث های مربوط به استعمار، به ویژه موضوعات مربوط به آفریقا، کارائیب و هند است.
او دو جلد مقاله در مورد نویسندگی آفریقایی ویرایش کرد و مقالات زیادی در مورد نویسندگان معاصر پسااستعماری منتشر کرد، از جمله در مقابل اس نایپل، سلمان رشدی و غیره. او سردبیر شرکت کمبریج رشدی (2007) است. وی از سال 1987 سردبیر مجله وصافیری بوده است.
بر اساس توئیت رسمی جایزه نوبل، عبدالله‌زک گلنا ده رمان و داستان‌های کوتاه زیادی منتشر کرده است و مضمون «آشوب پناهجویان» در آثار او جریان دارد. او نوشتن را از زمانی که به عنوان پناهنده به بریتانیا آمد در سن 21 سالگی شروع کرد. اگرچه زبان سواحیلی زبان اول اوست، اما انگلیسی همچنان زبان اصلی نوشتن اوست. پافشاری گولنر بر حقیقت و مخالفت او با ساده اندیشی قابل تحسین است. رمان‌های او توصیف سفت و سخت را رها می‌کنند و اجازه می‌دهند آفریقای چندفرهنگی شرقی را ببینیم که مردم بسیاری از نقاط دیگر جهان با آن آشنا نیستند.
در دنیای ادبی گلنا، همه چیز در حال تغییر است - حافظه، نام، هویت. همه کتاب‌های او کاوشی بی‌پایان را نشان می‌دهند که ناشی از میل به دانش است، که در کتاب زندگی پس از مرگ (2020) نیز برجسته است. از زمانی که او در ۲۱ سالگی شروع به نوشتن کرد، این کاوش هرگز تغییر نکرده است.